Lieve Lezers,

Hier volgt een update vanaf het begin van mijn avontuur tot nu. Dit omdat reismee een storing had waardoor al mijn berichten zijn verwijderd. Als je mij al vanaf het begin volgt kun je door scrollen naar het einde, daar staat een nieuw verhaal.

De zomer van 2013- YES! Ik ben over naar m'n examenjaar, het jaar waarin al mijn opgedane kennis eruit moet komen. Ik moet namelijk slagen, brrr.. Ik wil er nog even niet aan denken. Maar wat nou als alles zo goed loopt en dat ik dan uiteindelijk slaag, wat dan? Ik ben graag goed voorbereid en ga daarom alvast maar even kijken voor eventuele opleidingen. Eigenlijk wil ik daar nog helemaal niet aan denken, van scholier naar student. Ik wil nog zo graag zo veel van de wereld zien voordat ik weer de boeken in duik. Na wat googlen kwam ik terecht op de site van Travel Active. Nog even wat doorklikken en daar was het dan, het High School programma in Amerika. De perfecte oplossing voor mij. Tja, en nu nog mijn ouders overtuigen, want het is nog al een investering. Ik was stomverbaasd toen mijn ouders mij vertelde dat zij het een heel goed initatief vonden. En al gauw werd het oktober...

Oktober 2013- Samen met mijn moeder en Willem vertrok ik richting Soestduinen. Tijd voor de informatie bijeenkomst van Travel Active over het High School programma. Wat een informatie allemaal, maar wat klinkt het allemaal leuk. Een jaar bij een gastgezin wonen in een ander land en nieuwe vrienden maken op school. Gelukkig schetste de dames van Travel Active ook een heel realistisch beeld van wat er allemaal op je af zou komen. De woensdag na de bijeenkomst schreef ik mij in. Er moest een heel groot pakket ingevuld worden om toegelaten te worden tot het programma, doktersverklaringen, schoolverklaringen, informatie over mijzelf en voor mijn potentiele gastgezin. Al snel volgde een interviewbijeenkomst om mij nog eens grondig te testen.

December 2013- Op 9 december kreeg ik een mailtje van Travel Active met het goede nieuws dat ik geaccepteerd was voor het High School programma door hun en hun partnerorganisatie in Amerika, Ayusa. Ze zouden vanaf dat moment keihard opzoek gaan naar een gastgezin voor mij, maar Travel Active wees mij er meteen op dat het gemiddeld 3 maanden duurt voordat je een gastgezin hebt. Stiekem wist ik al vanaf het begin dat ik daar flink boven zou zitten omdat ik nou eenmaal allergieën heb waardoor ik bijvoorbeeld niet met katten in een huis kan wonen.

Dagen werden weken, en weken werden maanden - Ondertussen had ik veel contact met een aantal meiden die hetzelfde avontuur aan gaan als mij. Zij hadden allemaal al snel een gastgezin, waardoor het wachten voor mij nu wel een beetje aan mij begon te knagen.

Juni 2014- IK BEN GESLAAGD! Yes, het is me gelukt. 2 dagen na dit goede nieuws stond de laatste voorbereidingsbijeenkomst van Travel Active op mij te wachten, samen met 90 andere studenten kregen we veel informatie over het vertrek en dingen waar je wellicht tegen aan kunt lopen tijdens je High School jaar. Voor mij voelde deze dag erg dubbel, aan de ene kant heb je er onwijs veel zin in en sta je in de startblokken om te vertrekken, aan de andere kant is voor mij nog helemaal niks zeker. Ik heb geen gezin, dus waar moet ik me eigenlijk op voorbereiden als nog niks zeker is?

En nu zijn we aanbeland in de tegenwoordige tijd. Het is 24 juli en ik heb nog steeds geen gastgezin. Ik wacht nu ruim 7 maanden en ik heb nog niks gehoord. Momenteel ben ik kruipende uit een diep dal waar ik de laatste paar dagen in heb gezeten. Ik was erg verdrietig, teleurgesteld en misschien ook wel een beetje boos. Waarom word ik niet gekozen? Is er iets mis met mij? Wat maakt het dat andere binnen een maand te horen krijgen dat ze een gezin hebben en dat ik al 7 maanden wacht? Al deze vragen spookten door mijn hoofd. Ik kreeg ook veel vragen van omstanders 'Heb je nou al eens een gezin?' deze vragen versterkten dit gevoel alleen maar. Het is moeilijk, en niemand zal echt weten hoe dit voelt, maar het is nou eenmaal zo en ik kan er niks aan doen. Gelukkig heb ik ook hele lieve meiden om mij heen die mij af en toe een lief berichtje sturen zoals dit berichtje dat ik laatst van Colet (een mede Amerika student) heb gekregen:

Maris, blijf alsjeblieft doorzetten, deze ervaring is je zo erg gegund en dat wachten op een gastgezin is echt verschrikkelijk, en ik heb geen idee hoe het is om zo lang te mo3ten wachten :( Maar je bent echt een geweldige meid en ik kan me niet voorstellen dat mensen jou niet in huis zouden willen nemen! Je verdient het heel erg om dat ene geweldige gastgezin te krijgen, en voor je het weet sta ook jij te stressen omdat je niet weet welke spullen je in je koffer moet stoppen! Het komt echt goed lieve Maris, en als jij er geen vertrouwen meer in hebt dan zijn er hier nog 8 anderen die er wel vertrouwen in hebben!

Dit soort berichtjes doen mij heel goed en trekken me weer even uit dat zwarte gat, samen met het telefoongesprek dat ik laatst had met Lana van Travel Active. Ik heb weer hoop en wacht het gewoon weer af. Ik laat alles nu op me af komen, ik ben klaar voor vertrek, mijn visum is geregeld dus ik wacht gewoon op dat telefoontje...

P.s. Wil je niks missen van mijn avontuur? Meld je dan aan voor de mailinglijst. Zo krijg je een mailtje wanneer ik een nieuw verhaal heb geplaatst. Als je al was aangemeld moet je dit opnieuw doen :)

Fijne dag iedereen!

Liefs,

Marisa