Hallo lieve mensen,

Wat gaat de tijd toch snel hé. Over 4 maanden is mijn leven hier voorbij, en moet ik weer helemaal opnieuw gaan wennen in Nederland. Ik kan me niet voorstellen hoe dat zal zijn, en ik wil er eigenlijk ook nog even niet aan denken. Ondertussen is er alweer bijna een maand voorbij sinds mijn laatste verhaal. Tijd voor een update!

Vrijdag 7 februari bracht Jim mij naar Eastlake High School, daar gingen onze Bonita Vista Barons Basketball boys namelijk voor een tweede winst. Na een spanend half uur, raakten de jongens afgeleid en verloren we uiteindelijk best wel dik. En wat is de oplossing voor alles hier in Amerika? Juist, eten. Dus ik kroop bij Makena in de auto en op naar In&Out. In&Out is een van de vele Amerikaanse burger restaurants. Het speciale aan In&Out is dat ze al heel lang bestaan, en maar 3 soorten burgers hebben die dan ook tot in de perfectie zijn gemaakt. Met onze burgers achter de kiezen gingen we richting Alanna. Alanna is een vriendin van Makena die ik tot die dag eigenlijk maar 1 keer had ontmoet, maar ze had mij evengoed uitgenodigd om te blijven slapen. Het was een lekkere meiden avond met veel geroddel (waar ik overigens vrij weinig van mee kreeg, aangezien ik bijna niemand ken), eten en muziek. Rond 4 uur was iedereen eindelijk moe genoeg, en gingen we slapen. ’s Ochtends ontbeten we bij Denny’s, een Amerikaanse diner die 24 uur per dag open is. Nadat Makena mij thuis had afgezet rond 2 uur in de middag, kroop ik meteen in bed. Rond 1 uur ’s Nachts werd ik wakker gemaakt door Marilyn met het bericht dat de eerste puppy was geboren! Het was echt onwijs bijzonder om dat mee te maken. Heel veel respect voor mama hond Kenadie, die uiteindelijk maar liefst 9 keer is bevallen. 3 meisjes en 6 jongens zijn toegevoegd aan onze bijzondere familie. Zondag was zoals een zondag hoort te zijn, lekker niks doen.

De komende 2 weken waren wat korter aangezien we op vrijdag en maandag vrij waren voor presidents weekend. De week van 9 februari speelden we op dinsdag een wedstrijd tegen de christelijke high school, Mater Dei. Wow, wat zag hun campus er spik en span uit. Dat mag ook wel voor het bedrag dat scholieren moeten betalen om daar heen te kunnen. Maarja wij voelde ons wel een beetje de Ghetto school van San Diego op dat moment (wat helemaal niet het geval is hoor mensen!!). De meiden van Mater Dei zagen eruit alsof ze het heel gezellig met elkaar hadden, maar daar hield het dan ook echt op want voetballen konden ze niet. In de eerste helft stond het 8-0 voor ons en het enige advies wat we dan ook van onze coach meekregen tijdens de rust was: niet meer scoren! We gaven hun wel nog een goaltje waar ze dan ook intens gelukkig mee waren. Eindstand 8-1 voor de Bonita Vista Barons. Op donderdag was het tijd voor de return tegen Otay Ranch High School. Met temperaturen van in de 32 graden, stond er een pittige wedstrijd op het programma. Met de rust stonden we onverdiend met 2-1 achter. Ik heb onze coach nog nooit zo boos gezien, onze taak was duidelijk: winnen. Mission accomplished, we vertrokken met een 2-4 winst in de tas. Presidents weekend was voor mij heel saai, ik heb niks gedaan behalve uitslapen en huiswerk maken. Op onze laatste vrije dag vonden Marilyn en Jim dat ik er toch nog even uit moest, dus we gingen naar La Jolla en Pacific Beach. Het was niet de meest prachtige californische dag die je maar kunt wensen, maar het was leuk om weer wat nieuwe dingen te zien.

Op donderdag 19 februari stond mijn laatste voetbalwedstrijd op het programma. We mochten nog 1 keer met ons team gaan strijden voor de winst. Helaas niet voor een beker aangezien alleen Eastlake doorging naar de volgende ronde. We wonnen de wedstrijd met 2-0 en om dat te vieren namen Marilyn en Jim mij en Gaelle mee uit eten voor pizza. Ik kan terug kijken op een bijzonder en kort seizoen met voetbal. Het was intens, veel trainingen, bijzondere meiden en weersomstandigheden. Dit was absoluut een ervaring die ik nooit had willen missen. Op vrijdag was er weer een assembly in de gymzaal. Als je je had omgekleed in de zogenaamde ‘Baron Gear’ mocht je naar binnen. En zoals je je wel kunt voorstellen, heb ik daar ondertussen ook een aardige collectie van. Onze school had er weer veel werk in gestoken en daarom zijn assemblies ook echt een van mijn favoriete high school ervaringen. Met de hele school in een grote zaal juichen voor alle sport teams, elkaar uitdagen en vooral heel veel lol hebben.

Terwijl de puppies groeiden als kool, was er nog een klein jongetje weer een beetje gegroeid. Ryan, de oudste kleinzoon van Marilyn en Jim werd namelijk 5. Aangezien er flink word gewerkt aan de tuin bij Kelly en Justin thuis, werd het feestje bij ons thuis gehouden. Tja, dat feestJE werd het grooste feest wat ik ooit heb gezien voor een jochie van 5. Het thema was Ninja Turtles, ja daar ga je al, hoor ik jullie denken. Inderdaad, daar gingen we helemaal. Iedereen werd zondag ochtend aan het werk gezet en het huis werd omgetoverd tot een Ninja Turtle paradijs inclusief springkussen, snoep bar, pizza, ijsbar, schilder hoek, spelletjes hoek, en heel veel kado’s. Ja lekker Amerikaans weer.

Afgelopen week was er weer een spirit week. Elke dag had weer een thema en de dagen zagen er als volgt uit. Maandag: Music Festival Monday, Dinsdag: Beverly Hills Tuesday, Woensdag: Clash of the Classes, Donderdag: Paparazzi Thursday en zoals altijd Vrijdag: Baron Gear. Op woensdag was er ook weer een food fair. Ik weet niet of ik er al eens over geblogged heb maar dit houd in dat alle clubs van de school tijdens de lunch eten mogen verkopen om geld in te zamelen voor hun club. Daar maakt iedereen uitvoerig gebruik van en voor ons is het een leuk iets om verschillende dingen te proeven. Samen met Gaelle deelde ik een Califronia burrito, en kocht ik een lekker mango smoothie. Zo, onze school ook weer gesponsord. Op zaterdag stond Baronial op het programma, een van de dances die worden gehouden in het schooljaar. Aangezien ik 40 dollar een belachelijke prijs vind voor een feestje van 3 uur met limonade en koekjes, besloot ik thuis te blijven. Gaelle daarin tegen ging wel heen. Omdat ik thuis bleef gingen we met het gezin en Ally lekker uit eten bij Onno’s, sushi! Op zaterdag avond kreeg ik een berichtje van Nada, of ik met haar wilde afspreken op zondag. Natuurlijk! We wouden eigenlijk naar Legoland gaan omdat Nada gratis kaartjes had, maar voor het eerst zat het weer ons tegen. Het regent hier namelijk nu al 3 dagen achter elkaar en ik voel me even alsof ik weer in Nederland ben. Waar de Amerikanen het fantastisch vinden, vind ik er niks aan. Omdat het weer zo onzeker was gingen we gezellig ergens lunchen. Ja, want dat is wat je doet als je je verveelt hier in de US.

Zo, ik heb jullie weer helemaal bijgeschreven. De eerste puppies zijn verkocht, maar gelukkig mogen we ze nog ruim 4 weken bij ons houden. De tijd gaat nu nog sneller dan in het eerste semester. Over 89 dagen kan ik mijn lieve familie weer knuffelen en gaan we samen nog veel moois ontdekken hier in de States. Over 118 dagen sta ik weer met beide benen op Nederlandse bodem. Ik kan me niet voorstellen hoe dat zal zijn, en daar hoef ik voorlopig ook nog niet aan te denken. Dit is mijn thuis, I am a real California girl now.

Dikke kus,

Marisa

(P.s. ik vind het ontzettend leuk om kaartjes te ontvangen, als je een kaartje terug wilt, doe er dan even een briefje bij met je adres erop en wie weet ontvang je dan wel post uit San Diego.)