Hallo lieve iedereen,

Daar ben ik weer, terug van weggeweest!

Wat is er in de afgelopen 3 weken sinds mijn laatste blog weer ontzettend veel gebeurd: nieuwe steden bezocht, een ziekenhuisbezoek en een nieuwe sport. Tijd om jullie weer bij te praten dus!

Mijn schoolweken beginnen als heel normaal te voelen. Ik zeg heel normaal, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Ik heb maandag van 3 tot 6 les, dinsdag en donderdag van half 2 tot half 5 en op woensdag van 3 tot half 5. Het slaat helemaal nergens op, maar het went wel heel snel. Ondanks zoveel vrije tijd sta ik elke dag toch om 9 uur op om enigszins een ritme aan te houden.

In de tweede lesweek van school vond ook een ‘’involvement fair’’ plaats. Daar stonden alle clubs waar je je voor in kan schrijven om bezig te blijven en nieuwe mensen te leren kennen naast het gewone school leven. Het is bizar om te zien waarop sommige clubs gebaseerd zijn. Zo is er bijvoorbeeld een ‘Pro life club’ waarbij mensen die tegen abortus zich verzamelen en hier wekelijks over praten. Daarnaast zijn er ook wat minder heftige clubs zoals de Harry Potter club, Hiking club, bloemen en planten club, retro club en rugby club. Dit is maar een kleine selectie van alle opties die er zijn. Eigenlijk kan je het zo gek niet bedenken of het is er. Ik heb mij uiteindelijk opgegeven voor een sorority, dans audities en ik ben gevraagd om mee te spelen in een voetbal team. Hier later meer over..

Op donderdag besloot ik samen met 2 andere internationals om naar de Black Student Organization meeting te gaan omdat ze een film zouden draaien waar ik veel over had gehoord. Get Out maakte de verwachtingen waar en was een van de meest bizarre films die ik ooit heb gezien. Het feit dat we met allemaal donkere Amerikaanse studenten keken maakte het alleen maar leuker. Er werd volop meegeleefd en gepraat wat onwijs hilarisch was om te zien.

Op vrijdag ben ik samen met m’n huisgenootjes een traditie gestart die tot op heden nog wordt voortgezet: pasta eten bij een kraampje op de farmersmarket. De eigenaar kent ons ondertussen ook goed en het is fijn om eens wat anders te eten dan het flauwe schoolvoedsel. Ook besloot ik op vrijdag om Jenna, een van mijn huisgenootjes, voor het eerst mee te nemen naar een feestje. Mijn huisgenoten zijn totaal niet van het feesten en uitgaan, maar Jenna was toch wel benieuwd naar wat zich allemaal afspeelt buiten de campus ’s avonds. Het was dan ook wel een grappig gezicht dat een Nederlands meisje die net 3 weken in het land is een Amerikaans meisje die in de regio is opgegroeid bij de hand neemt om naar een feest te gaan. Ondanks dat het feest weer plaatsvond in de zweet kelder hebben we een onwijs leuke avond gehad.

Op zaterdag ben ik Jenna mee naar haar huis gegaan om vanaf daar in een andere auto naar New York te stappen. Jenna haar zusje (17) ging namelijk samen met een vriendin naar een concert in de stad en Jenna en haar moeder zouden haar brengen en Jenna vroeg of ik ook mee wilde. Ik hoefde daar niet lang over na te denken. Altijd een reden om naar New York te gaan toch? Jenna moest als grote zus met haar zusje mee naar boven om kleren uit te zoeken en 10 seconden kwam haar zusje gillend naar beneden gerend om aan hun moeder te vertellen dat Jenna voor het eerst uit was geweest. Het was onwijs grappig om te zien hoe de familie daar op reageerde. Jenna haar ouders zijn heel anders dan de standaard Amerikaanse ouders die vaak best wel streng zijn. Haar ouders en zusje bedankte mij voor eeuwig dat ik Jenna eindelijk had meegenomen naar een feest. Nou je raad het al, ik kwam niet meer bij van het lachen en Jenna had een gezicht als een tomaat.

Dat verschil in visies van ouders is al zichtbaar als je kijkt naar mijn huisgenoten. Alex haar ouders zijn streng gelovig en zijn tegen interraciale huwelijken. Alex durft daarom ook niet te vertellen dat ze een stiekem relatie heeft met een donkere jongen want de kans dat ze dan verbannen wordt uit de familie is vrij groot. En over drank en feestje hoef je al helemaal niet te beginnen. Het tegenovergestelde van Jenna haar ouders die vragen of ze dronken was en mij bedanken dat ik haar had meegenomen naar een feest…

Oké genoeg filosofie. Terug naar New York. We hebben een paar uur doorgebracht in de stad terwijl Jenna haar zusje bij het concert was. Lekker rondgewandeld op Times Square en gegeten bij Shake Shack. Jenna haar moeder was ook goed vermaak en moe maar voldaan kwamen Jenna en ik rond 2 uur ’s nachts weer terug in onze kamer.

Op maandag had ik een meeting bij de sorority waar ik me voor had ingeschreven. Een sorority is eigenlijk een soort van studenten organisatie voor vrouwen. Het was onwijs leuk om te zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat en wat voor band deze meiden met elkaar hebben. Helaas heb ik me door andere verplichtingen weer moeten uitschrijven, maar het was heel leuk om te zien hoe erg dit leeft onder studenten op een Amerikaanse universiteit.

Op donderdag iets minder leuk nieuws. Na al 4 dagen te hebben rondgelopen met constante hoofdpijn en nekklachten besloot ik naar de dokter op campus te gaan (ik heb er toch al dik voor betaald dus waarom niet even heen). In overleg met de verpleegster en mijn moeder is er toch besloten om naar het ziekenhuis te gaan om te kijken of er niet iets verkeerd zit in mijn nek. Dit is uiteindelijk ook een heel avontuur gebleken. Julia en Alex, mijn huisgenootjes waren zo lief om mij meteen die avond naar de eerste hulp te brengen omdat er eigenlijk geen andere mogelijkheden zijn om op een andere manier een dokter te zien.

Na 3 uur te hebben gewacht in de wachtkamer tussen de schreeuwende baby’s werd ik eindelijk geroepen en op een ziekenhuisbed in de gang gezet omdat alle kamers bezet waren. Mijn bloeddruk werd voor de 100^e keer gemeten en na nog een uur gewacht te hebben kwam de dokter langs en besloot om mij eerst een ‘’migraine cocktail’’ te geven om te kijken of dat zou aanslaan. Ik had vlak daarvoor verteld aan Alex en Julia dat ik prikken totaal niet chill vind en toen mij verteld werd dat ik medicijnen zou krijgen begonnen ze direct te smoesen onderling. Toen ik vroeg wat er aan de hand was vertelde ze me dat ik in ieder geval niks zou proeven van de cocktail. Op dat moment begreep ik de hint nog niet… Na nog een uur gewacht te hebben was ik er klaar mee en had ik alle toeters en bellen afgedaan en was ik klaar om weg te gaan. M’n huisgenootjes besloten dat het toch wel handig was om dit eerst te melden en op dat moment kwam de zuster er aan met wat naalden en plakkers.

Mijn migraine cocktail moest dus via een infuus worden ingebracht… Alles viel op dat moment op zijn plek en m’n huisgenootjes kenden me al zo goed dat ze niet hadden gezegd dat ik een infuus zou krijgen omdat ze anders al wel hadden ingeschat dat ik het ziekenhuis al lang was uitgelopen. Onder lichtelijke dwang werden de medicijnen een voor een toegediend. Waar ik bij het eerste medicijn volledig in de lach schoot en niet meer bijkwam viel ik bij de tweede binnen 10 seconden in slaap. Na 1,5 uur werd ik wakker gemaakt door de arts die kwam vragen hoe het met me ging. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken is het feit dat ik terug naar m’n kamer wilde. Ik zei dan ook maar dat het goed ging en de zuster kon me loskoppelen en dat betekende het einde van mijn Amerikaanse ziekenhuis avontuur. Eens en nooit meer.

Om half 7 liepen we het ziekenhuis in en rond half 2 ’s nachts liepen we weer naar buiten. Onderweg naar huis heb ik Alex en Julia nog even getrakteerd op een maaltijd bij een diner omdat iedereen ondanks het tijdstip toch wel trek had in een goede maaltijd.

Op vrijdag hebben we natuurlijk weer pasta gehaald en heb ik het vooral heel rustig aan gedaan omdat m’n lichaam nog best wel van slag was van wat er die avond daarvoor allemaal was gebeurd. Die avond kwam Sara in onze woonkamer gezellig een film kijken en hadden we allemaal lekkere dingetjes gehaald om er een leuke meiden avond van te maken. Want de volgende dag stond er weer een druk programma op de planning.

Op zaterdag vertrok ik namelijk voor een dagtripje naar Philadelphia. Er is een club, ja daar hebben we ze weer, die tripjes organiseert voor 10$ naar diverse steden in de omgeving. Je krijgt hiervoor een busreis en je kan dan de hele dag doorbrengen op een manier zoals jij wilt. Mensen die mij goed kennen weten wel dat ik niet graag onvoorbereid op pad ga en ik had daarom al een leuke wandelroute gevonden langs alle toeristische trekpleisters van de stad. Sara, Vyoma en Pauli besloten om mee te gaan en het was ontzettend leuk om zoveel te kunnen zien in 1 dag. We besloten ook om met zijn vieren een fiets te huren om op die manier toch nog iets sneller de stad te ontdekken. Dit bleek al gauw een heel slecht idee te zijn geweest omdat de andere 2 meiden toch te bang waren om lekker door te trappen tussen het drukke verkeer.

Na de lunch, die uiteraard bestond uit een Philly Cheesestake, besloten we om op te splitsen. Daaruit blijkt ook maar weer eens het cultuur verschil tussen verschillende landen. Waar Sara en ik (de Nederlanders) graag het tempo er in houden begonnen onze internationale studenten uit het zuiden steeds meer achter ons aan te sjokken. We besloten dan ook dat het beter was om op te splitsen.

Samen met Sara ben ik daarna nog richting het huis gegaan waar de Amerikaanse constitutie is ondertekend en wat dus eigenlijk het begin is geweest voor de Verenigde Staten. Na een lange rij kwamen we eindelijk met de gids aan in de ruimte waar alles is gebeurd. Precies 10 seconden hebben we binnen gestaan tot een klein Amerikaans rotkind besloot om aan het brandalarm te trekken. Grote paniek natuurlijk en dat was dus het einde van onze tour. Ik had natuurlijk niets voor niets zo lang in de rij gestaan dus ik besloot nog gauw even 20 foto’s te schieten. Eenmaal buiten besloten ik en Sara nogmaals wat fietsen op te pikken en we hebben heerlijk door de stad gecrost totdat het tijd was om terug te gaan. Moe maar voldaan kwamen we weer terug in Kutztown.

De afgelopen week ben ik door een groep benaderd met de vraag of ik bij hun in het team wilde komen voetballen. Er is namelijk een soort van competitie gaande tussen verschillende teams met zowel jongens als meiden op de universiteit die kleine wedstrijdjes tegen elkaar spelen door de weeks. Op maandag stond onze eerste wedstrijd op het programma en eigenlijk zag ik er heel erg tegenop. Ik kende namelijk helemaal niemand uit het team, maar Alex had mij gepusht om toch gewoon te gaan. Onder lichtelijke dwang van Alex vertrok ik dan ook met lood in mijn schoenen richting het voetbal veld. Al snel kwam ik er achter wie mijn team was en vroegen 2 mensen toch maar om mijn naam..

Sara, Alex en Chris zaten op de tribune om mij aan te moedigen. Tijdens de rust stond het 1-1, maar het andere team was duidelijk sterker. Met vol goede moed werd ik in de tweede helft rechtsvoor gezet. Ik voetbal al 9 seizoenen met veel plezier en heb welgeteld 1 keer gescoord. Tijdens een aanval zag een mannelijke teamgenoot op het laatste moment dat ik vrij stond en tegen zijn grote ego in besloot hij de bal af te spelen. Zonder erbij na te denken haalde ik uit en tot mijn grote verbazing belandde de bal in het net. Onwijs blij en verrast rende ik terug naar onze eigen helft. Onderweg besloten een aantal van mijn teamgenoten dat het misschien toch wel handig was als ze mijn naam kenden en na de nodige complimenten vroegen ze een voor een om mijn naam. Lekker typisch weer.. Uiteindelijk werd de eindstand 3-1 en was ik onwijs blij dat Alex mij zo had gepusht om toch te gaan! Morgen staat de volgende wedstrijd op het programma en daar heb ik onwijs veel zin in ?.

Nu zijn we alweer bij afgelopen weekend beland. Donderdagavond werd Alex opgehaald om een weekend thuis door te brengen en Jenna was aan het werk. Julia en ik besloten dan ook om samen wat gezelligs te doen en wat is er nou gezelliger dan op de bank Finding Dory kijken? Niks natuurlijk! Zo gezegd, zo gedaan.

Vrijdag hebben we ’s middags eerst pasta gehaald en daarna hebben we egg day oftwel Equinox gevierd. Dat is de dag waarop de dag en nacht even lang horen te zijn. Op deze dag is het blijkbaar mogelijk om een ei rechtop te laten staan. Ik wist hier niks van, maar voor mijn huisgenoten was dit een big deal. Omdat Alex er niet was besloten we haar te facetimen zodat we allemaal tegelijk onze eieren konden gaan balanceren. Het zal er voor buitenstaanders vast bizar uitgezien hebben, maar we namen onze taak erg serieus en het was een succesvolle egg day met 9 rechtopstaande eieren.

’s avonds besloten we om naar Mainstreet te gaan om een ijsje te halen. In een hele typische Amerikaanse retro diner werden de meest gekke ijsjes geserveerd en het ene bolletje dat ik had kreeg ik al niet eens op. Die avond kwamen Jenna en Julia op het idee om mij mee te nemen naar een Keltisch festival op zaterdag. Het was namelijk family day op zaterdag wat inhoudt dat alle families van studenten welkom zijn op campus. En aangezien Jenna en Julia nu mijn familie zijn besloten we om gezellig wat met z’n drieën te doen. Het was heel grappig om te zien hoe groot de Ierse en Engelse gemeenschap hier is. Na een hete (32 graden!) maar gezellige dag was ik op tijd terug om naar de Football wedstrijd te gaan van de Kutztown Golden Bears.

Ik besloot om samen met mijn m’n Amerikaanse vriendinnetje Kat te gaan. Ik heb Kat leren kennen via het international office omdat zij vanaf januari zal gaan studeren op Inholland Haarlem als study abroad minor. We hebben een onwijs goede klik en omdat ik haar waarschijnlijk veel dingen in Nederland ga laten zien, wilde zij mij meenemen naar de football wedstrijd. Het was weer even inkomen maar al snel begreep ik het spelletje weer en viel er veel te juichen want we wonnen met 41 – 21 van Millersville University. Het is trouwens een bizar goede week voor de eerste dagen van de herfst. De hele week wordt de 31 graden al aangetikt. Gelukkig heeft mijn gebouw goede airconditioning, dit in tegenstelling tot de Freshman die langzaam dood aan het gaan zijn in hun kamers deze dagen.

Het is nu zondag avond en ik ga straks avond eten. Ik heb de hele middag zitten werken aan huiswerk en andere taken die gedaan moesten worden in de dining hall. De mensen die hier werken denken vast dat ik geen leven heb aangezien ik al de hele middag op dezelfde plek zit, maar het was een productief dagje. Ik kan straks vol goede moed beginnen aan een nieuwe schoolweek met morgen meteen weer een voetbalwedstrijd.

Mijn verhalen worden altijd toch weer langer dan gepland, maar dat komt vooral omdat er zo veel gebeurd haha. Ik hoor graag of jullie het nog interessant vinden of graag wat meer inside informatie over de lessen etc. willen. Ik schrijf hier niet zo veel over omdat dit vaak gewoon hetzelfde is. De weekenden zijn de dagen waarop ik op avontuur ga.

Gefeliciteerd! Je hebt het einde van m’n blog gehaald! Ik hoop dat het niet al te vermoeiend was en ik zie graag je reactie in de box hieronder tegemoet.

Liefs,

Marisa