Daar zijn we weer.. Terug in het land dat mij zoveel nieuwe ervaringen heeft gebracht 3 jaar geleden. Het land waar ik dingen heb gedaan die ik nooit zal vergeten en waar ik hoop dit semester nog veel meer aan toe te voegen.

Even terug naar woensdag 16 augustus. Toen gaf ik een afscheidsfeestje, eigenlijk zoals ik het zelf noemde een 'See you later borrel'. Een gelegenheid om alle feestjes die ik het komende semester ga missen alvast even te vieren. Zeer geslaagd al zeg ik het zelf, want wat was het druk! Vriendinnen van de middelbare school, mijn voetbalteam inclusief ex-coach, vrienden van school en uiteraard mijn familie. Wat was het fantastisch om iedereen bij elkaar te hebben en te zien dat iedereen de moeite heeft genomen om toch nog even gedach te zeggen tegen mij. Door de drukte was ik helemaal vergeten om nog een bedank woordje te doen, maar bij deze: bedankt voor jullie komst lieve mensen, jullie zijn stuk voor stuk heel belangrijk voor mij.

Op donderdag heb ik de laatste dingen ingepakt (met veel hulp van mama, dankjewel!) en hebben we nog een afscheidsdiner gehad bij De Kolenist. Voordat vrijdag voor de tweede keer ''de grote dag'' aanbrak.

Vrijdag ochtend was het zover, om half 10 stapte ik in de auto om mijn geliefde Langedijk voor 4,5 maand achter te laten. Op Schiphol stond een heel uitzwaai commité bestaande uit mijn lieve Inholland vrienden. Ik werd gewezen op de rij met de ''automatische baggage check-in''. Dat houdt in dat elke kg die je te veel mee hebt, je moet betalen. Naja, de mensen die mij een beetje kennen snappen wel dat ik natuurlijk weer 2kg te veel mee had. Met lood in mijn schoenen sloot ik aan in de rij en wachtte ik op het faal moment. Net optijd kwam er een stewardess naar mij gelopen: ''Je vader gaf aan dat je voor het eerst vliegt en hij heeft liever dat je bij een balie incheckt dus loop maar even met mij mee.'' Ik kon gelukkig nog net optijd mijn lach inhouden en liep grijnzend langs mijn vader. Hij weet wel hoe je dingen moet regelen hoor... Met een lieve glimlach sloot ik aan in de rij bij de balie en gelukkig kon de stewardess het waarderen en checkte ze mijn koffer van 25,5kg zonder problemen in.

De reis kon beginnen. Toen ik achterin het vliegtuig plaatsnam kwam er een Indiaas meisje naast me zitten die meteen een gesprek begon. Zij studeert namelijk al 3 jaar in Pennsylvania en kwam net terug van een bezoek aan haar familie in India. Veel dingen gemeen en dat hield het gesprek gaande. De service in het vliegtuig was fantastisch en 3 films later landde we alweer op JFK airport. De mensen die ook naar de VS zijn geweest weten dat je eerst door de customs & boarder patrol moet. Dat houdt in dat je je visum en alle bijbehorende papieren moet laten zien die aantonen dat je het land in mag. Precies dat laatste bracht mij een nieuw avontuur. Toen ik na lang wachten bij de balie aankwam bleek dat ik 1 papier niet mee had, die wel nodig was. Ik raakte meteen lichtelijk in paniek en zag mijn USA 2.0 avontuur al aan mijn neus voorbijgaan. Gelukkig wist de vrouw mij gerust te stellen en zei dat ik alleen maar even mee moest voor een interview in een hokje. Eigenlijk kon ik daar ook wel om lachen omdat ik dat soort dingen altijd op tv zie, maar nooit gedacht dat ik daar zou belanden. Zat ik dan tussen de drugs smokkelaars, illegalen en gelukszoekers. Een meisje uit Langedijk die een papiertje was vergeten. Gelukkig gaf de officer mij na een kort gesprekje een waarschuwing ipv een boete van $580.

Samen met mijn Indiase vriendin nam ik een Uber naar mijn hotel midden in Midtown Manhattan. Eenmaal daar kwam ik er pas achter hoe vermoeid ik was. Na nog wat problemen met mijn koffer openmaken heb ik de moed verzamelt om toch nog even de stad in te gaan. Alle plannen die ik in het vliegtuig uit mijn informatie boekje had gehaald konden van de tafel. Ik besloot alleen om naar Times Square en Broadway te gaan. Eenmaal daar aangekomen was ik wel onder de indruk maar gewoon te moe om alles goed te beseffen. Een snelle hap bij Shake Shack, terug naar het hotel lopen, douchen en naar bed.

Vannochtend ben ik heel vroeg wakker geworden en besloot ik maar meteen een plannetje te maken, maar nog steeds rustig aan want eigenlijk heb ik helemaal geen zin om van alles te bezoeken. Dit ook omdat ik weet dat ik nog terug kom naar de stad als mijn ouders me komen bezoeken. Ik heb vanmorgen een ontbtijtje gehaald op z'n Amerikaans: een bagel met creamcheese en een koffie to-go bij de koffie zaak om de hoek. Ik denk dat dit verhaal op de mooiste plek ooit is getypt. Ik zit namelijk op het terras bovenop mijn hotel in hartje New York. Ik ga proberen een fotootje erbij te plaatsen, maar het is natuurlijk nooit zo mooi als in het echt.

Ik ga nu nog even genieten van mijn smoothie en het uitzicht. Misschien straks nog even brunchen met m'n Indiase vriendin en daarna pak ik de bus richting Pennsylvania.

Het avontuur is weer begonnen, en hoe?! Het was een vlammende start en hopelijk het begin van een heel mooi semester.

Liefs, Marisa